B.2. Het project liep als een trein, maar door aanhoudende Coronaperikelen konden we nauwelijks met de vertellers en hun verhalen optreden op scholen, bij vrouwenorganisaties, in bejaardencentra of nog weer andere podia. Wat nu? We vroegen de deelnemers hun verhalen op te schrijven, getypt, of met de hand. We zochten daarbij ook hulp bij mederedacteuren die meestal rechtsreeks via e-mail communiceerden met de auteurs (v/m).
B.3 Personen die niet wekelijks hadden kunnen komen, waren wel geïnteresseerd ook een verhaal van vroeger in te sturen. Zo hadden we in juni maar liefst 70 ‘Verhalen van Vroeger’, geschreven door 15 verschillende personen. Een deskundige jury, een vrouw en een man, beoordeelden elk voor zich alle genummerde verhalen, zonder de namen van de schrijvers te kennen. Op basis van hun beoordelingen kozen we de beste 50 verhalen uit, met dien verstande dat wie maar één verhaal, of twee, had ingestuurd, zeker kon zijn van plaatsing in het boek.
We gaven het manuscript als titel mee ‘Verhalen van Elders, opgediept in Lelystad’.
B.4. Inmiddels heeft prof. dr. Theo Meder een lovend en zeer toepasselijk voorwoord bij het boek geschreven. Hij is onder meer Senior onderzoeker Orale Cultuur, in het bijzonder van het Volksverhaal, bij het Meertens Instituut van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen en hoogleraar Volksverhaal en Vertelcultuur aan de Universiteit Groningen.
C.1. ‘Rechtbanktekenaar’ Felix Guérain, Lelystad, is momenteel bezig zwart/wit tekeningen bij de verhalen te maken. Hij zet daarbij ook stagestudenten in zijn tekenstudio aan het werk.
C.2. Het manuscript, nog zonder de illustraties, is inmiddels ter beoordeling naar twee uitgevers op ons lijstje gestuurd. Het vinden van een uitgever kan wel een tijdje duren. We houden u op de hoogte.
